یأس از خدا

… وَلَا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لَا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ (٨٧)سوره یوسف

… و از رحمت خدا مأیوس نشوید؛ كه تنها گروه كافران، از رحمت خدا مأیوس می‌شوند!»

گروهي كه از قرآن بهره‌اي نبردند ﴿إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ كَانَ يَئُوساً﴾ به جاي اينكه بگويند «يا الله» پوچ‌گرا مي‌شوند اينكه مي‌گويند يأس از رحمت خدا كفر است به همين معناست ديگر ﴿إِنَّهُ لاَ يَيْأَسُ مِن رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ﴾[۵] چرا يأس از رحمت خدا كفر است نه معصيت است كفر است يعني ديگر كسي نيست كه مشكل ما را حل كند يأس به اين معنا يك وقت است مي‌گويند ما ديگر لياقت نداريم مشمول رحمت خدا باشيم خب اين اگر خوب نباشد بد نيست چه رسد به كفر, يك وقت مي‌گويد نه اصلاً كسي نيست كه مشكل ما را حل كند خب اين كفر است ديگر اينكه فرمود: ﴿لاَ يَيْأَسُ مِن رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ﴾◀️ اين آيِس است نه مأيوس, آيس يعني كسي كه گرفتار يأس است مي‌گويد ديگر كسي نيست يا نمي‌تواند مشكل ما را حل كند ▶️خب او كه هست ﴿بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ عَلِيمٌ﴾[۶] است, «بكلّ شيء قدير» است همه‌ جا حضور دارد مي‌تواند مشكل را حل كند «لا يعجزه شيء»[۷] است پس اگر كسي يأس به اين معنا داشت كه بگويد پوچ‌گرايي به اين معنا كه ديگر كسي نيست در عالم مشكل ما را حل كند خب البته اين معلوم است كفر است.

تفسیر سوره مبارکه اسرا جلسه ۱۰۷

آیت‌الله جوادی آملی، سایت اسراء